O Sultan Bey çok güçlüymüş.
Bir sarayda yaşarmış.
O sarayın içinde ise,
Bir vezir yaşarmış.
Askerler de yaşarmış.
Sultan Bey emirler verirmiş.
"Anasının bebeğine bakın!"
Ama kimse Sultan'ı dinlememiş.
"Of, gençliğim eyvahlar olsun!" demiş Sultan.
Sonra vezir bebeğe bakmış.
Sultan bunu görünce çok mutlu olmuş.
Altın yıldızlar vermiş ona.
Bu da burada bitmiş.
Sultanlar sultanı bir Sultan varmış.
Çok ama çok güzelmiş.
Çok güçlüymüş.
Askerlerine söylemiş.
"Şu bebeği yıkayın!"
Ama yıkamamışlar.
Masal burada bitmiş.
Evvel zaman içinde.
Kalbur saman içinde.
Bir gün bir saray varmış.
O sarayda bir Sultan varmış.
Çok güçlüymüş.
Askerlerine bir emir vermiş.
Ama hiçbiri bunu yapmamış.
Sadece Sultan'ın veziri yapmış.
O görev bebeği yıkamakmış.
Öyle zor bir iş değilmiş.
"Bu nedir yahu!" demiş Sultan.
Bu hikaye burada bitmiş.
Bir ev varmış. Güpgüzel bir ev. Güzel güzel uyuyorlarmış. Çok güzel. Çok ama çok güzelmiş. Nefis yemekler yiyorlarmış. İki kardeş; Hasan ile Hüseyin yaşıyormuş. Anneleri, babaları ve abileri de yaşıyormuş. Hiç yaramaz değilmiş abileri çok akıllıymış.
Ama bir gün dışarıda Hasan ile Hüseyin çiçeklerin solduğunu görmüş. O çiçekler çok susuz kalmış. Hiç kimse sulamıyormuş. Hemen kardeşler annelerine gitmiş:
"Anne, anne! Çiçekleri sulayabilir miyiz?" demişler. Anneleri kabul etmiş. Çiçekler yeniden canlanmış.
Bu masal da burada bitmiş. İyi uykular, çok güzel anlattım değil mi?. Bu masal da burada bitti.
