AYIN HİKÂYESİ

Merhaba çocuklar,

Ben bir ayım.

Yani öyle aylardan değil. Mart ayı falan da değil. Boz ayı falan da değilim. Ben bildiğiniz oyuncak boz ayılardanım. Ah, yine yanlış mı söyledim! 

Neyse biz asıl hikâyemize geçelim. Şimdi bir tane çocuk elinde kumandasıyla geldi yatağına. İsmini biliyordum, Hüseyin idi. Çok tatlı bir çocuk. Güzel bir civciv.

Açtı kumandasıyla beni hem de dolunay. Uyudu güzelce miyav miyav. Sonra annesi babası geldi ama daha geç değil miydi? Çocuk kalktı hemen. Annesi babası dedi ki: " Hadi oğlum gidiyoruz! Hem de Kâbe'ye."

Sonra çocuk pencereyi açtı gözüm kamaştı.

Benmişim güneş sanki hop diye zıpladı aşağı. Çünkü çocuk beni kavramıştı bir vinçti sanki.

Sonra çantasına attı. Yanlış söyledim atmadı koydu. Sonra hazırlandılar Kabe'ye gittiler.

Kâbe'nin etrafında döndük. Bir döndük, bir durduk, bir döndük, bir durduk... Bunu yedi kez tekrarladık. 

Neyse burası Mekke'ydi. Sonra Medine'ye gittiler.

Orada çok ağladım. Her yer denize döndü.

Çünkü burada Peygamberimiz ölmüş. Ühüü ühüü... Görüşürüz arkadaşlar. Ayyhhh!.. Benim de çok uykum gelmiş. Hoorrrr...

MİNİK GÜLENYÜZ İLK DEFA RAMAZAN'A GELİYOR

Minik Gülenyüz "Aaauuuhhh!" diye esneyerek uyanmıştı. Sonra yatağından bir fırladı. Kahvaltısını etti. Günler günleri kovaladı kahvaltısını edince. Sonra Ramazan ayına geldi. Minik yavru tam tatlı uykusundayken;

"Güm güm güm, 

Ramazan geldi Ramazan!

Peynir, ekmek yemeyin,

Sofranızda  hurmayı unutmayın!" 

Gülenyüz korkudan fırlamıştı. Ramazan davulcusu bütün dünyayı ayağa kaldırdı. "Bu da ne!" diyerek annesine sarıldı. 

Annesi "Oğlum niye korkuyorsun?" diye sordu. "Anne canavaaar!" dedi minik gülenyüz. "O Ramazan davulcusu, Ramazan geldi!" dedi annesi gülümseyerek. "Yaşasın Ramazan'ı tanıyorum!" diye sevindi minik gülenyüz. 

Bu hikâye de burada bitti. Görüşürüz arkadaşlar. Yorum yazmayı sakın unutmayın.😉